Takht e Soleiman
Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar Takht e Soleiman (de troon van Solomon). Een van de prachtigste archeologische sites van west Iran (volgens de boeken in ieder geval). Het zou 100 kilometer rijden zijn vanaf Zanjan dus zouden we na het bezoekje ook nog een lekker stuk in de richting van Teheran kunnen rijden (dachten we). Maar helaas bleek de rit ernaartoe zo erg tegen te vallen dat we er vier uur over hebben gedaan. Laat het het waard zijn, riepen we de hele tijd (met in ons achterhoofd het idee dat we ook die vier uur weer terugmoesten). Misschien is dat niet de juiste insteek om een archeologische site te gaan bezoeken of hebben wij het gewoon niet zo op van die oude steentjes die opgestapeld ineens iets moeten voorstellen.. hoe dan ook, we vonden het niet spek. Aangezien we nu wisten wat ons op de terugweg te wachten stond, hebben we van de reis zelf maar het uitje gemaakt. We kwamen langs een paar prachtige modderstadjes waar we even doorheen zijn gehobbeld.
Kijk ook even op de fotopagina voor wat eerste Iran impressies.
Verder nog even over de kledingvoorschriften voor Elles.
Het valt uiteindelijk allemaal wel mee. Ook al loopt 80% van de vrouwen hier in een zwarte Hejab (een enorme doek die de vrouwen om hun lichaam heenslaan), hoef ik niet in zo’n gewaad maar moet me houden aan de regels:
Hoofdharen moeten voor 90% bedekt zijn (dus het hoofddoekje mag iets naar achteren gedragen worden)
Armen moeten bedekt zijn tot aan de handen (dus met 40 graden C is het helaas geen opgestroopte mouwtjes)
Benen moeten bedekt zijn tot op de voeten en er moet een wijde blouse gedragen worden die tot ver over de billen hangt. Dit om alle lichaamsvormen te bedekken.
De wijde blouse heb ik maar even aangeschaft.
M’n lange broeken bleken prima.
Het hoofddoekje, ja, daar moet ik toch wel even aan wennen. Het zakt steeds af, je bent er de hele dag mee bezig om het op z’n plek te houden en het is natuurlijk veel te warm om iets op je kop te hebben. Maar goed, eigenlijk mag ik niet klagen want van zo’n XX snap ik helemaal niets. Het is een enorme gladde doek, zonder model of wat dan ook. De doek wordt eerst over het hoofd geslagen en moet vervolgens met de mond en beide handen op z’n plek gehouden worden. Dit beperkt de vrouwen in hun volledige bewegingsvrijheid. Ik vind het nogal wat.
|
