Michael Knight
We verlaten Shimla vroeg om voor het donker in Rishikesh aan te komen. Rijden in India, met name in de Himalaya, is erg vermoeiend. De wegen zijn smal (meestal enkelbaans), het wegdek is slecht en onze gemiddelde snelheid 30 km per uur. We zijn hierdoor een beetje oververmoeid geraakt en hopen de batterijen in Rishikesh op te kunnen laden. Gelegen aan de rivier de Ganges, Rishikesh is de plek in India om Yoga en Meditatie te leren. Mensen uit de hele wereld komen hier om cursussen te volgen.
Het landschap waar we doorheen rijden is geweldig. Rijstvelden, waterbuffels, Hindu tempels, kleine dorpjes en slapende koeien op de weg. Ja, India is wat dat betreft geweldig!
We stoppen halverwege in een klein dorpje om wat te eten. We parkeren de bus bij een restaurantje en worden meteen omringd door een tiental nieuwsgierige mannen. Staren is in Europa heel ongebruikelijk. Hier is staren heel gewoon. Als je ’s morgens zit te ontbijten moet je niet vreemd op staan te kijken als de ober je op twee meter afstand staat aan te staren om te kijken hoe je een boterham naar binnen werkt. Ook hier worden we nauw bestudeerd en vinden ze het maar wat interessant hoe we de bus afsluiten. Een trucje van ons is dat we het alarm af laten gaan en daarna de auto echt op het alarm zetten. Dit om eventuele geïnteresseerden te laten weten dat we een alarm op de auto hebben. We nemen plaats in het restaurant met uitzicht op de auto. Omdat we toch even moeten wachten op de bestelling besluit Michel Micheal Knight uit de serie Knight Rider te spelen. De auto trekt een grote groep belangstellenden die zich allemaal rond de bus verdringen. Dan laat Michel het alarm afgaan en verschrikt loopt de groep weg. Ze komen een voor een terug en op het moment dat de eerste persoon weer de auto aanraakt laat Michel het alarm weer afgaan. De groep heeft nu het idee dat ze met de intelligente auto KIT te maken hebben uit diezelfde serie. Weer komt er een jongen aanlopen, ditmaal met zijn vinger uitgestoken en legt deze op een van de jerrycans. Beeeeep…. Beeeeeep….Beeeeeepp. Lachend trekt de jongen zijn hand terug.
Als we na de lunch terug naar de auto lopen worden we direct door hem aangesproken. Meneer, u heeft een geweldige auto… mag ik uw handtekening. We hebben hem maar niet verteld van de afstandbediening!
(op de foto zie je een gekantelde truck. We hebben even staan kijken maar weten nog steeds niet hoe het is gebeurd en hoe het mogelijk is zo'n truck om te keren zonder al teveel schade. Heb je een idee, laat dan een berichtje achter op ons messageboard!)
|
