We werden met open armen ontvangen door ongeveer tien kinderen.Ze waren allemaal heel benieuwd waar we vandaan kwamen en wat we deden. Een leuker ontvangst kon gewoon niet. We werden meegenomen naar Ms Sevim Tanik, de directrice van het dorp.
Na een uitgebreide uitleg over de geschiedenis van SOS in Turkije kregen we een rondleiding door de jongens uit het busje en een teamleidster uit een van de huizen. Alle kinderen waren door het dolle heen vanwege het bezoek uit Nederland. We liepen naar het ?girls youth house?waar de meisjes van 16 jaar en ouder met een leidster wonen. De netjes ingerichte gezamenlijke woonkamer en keuken gaven meteen een gevoel van thuis, waar SOS-kinderdorpen voor staat. We werden gastvrij onthaald en de meiden lieten trots hun kamers zien.
Daarna gingen we op bezoek bij een van de moeders. Zij verzorgde tien ‘wees?kinderen waarvan de jongste 7 maanden was. We werden vergezeld door meer moeders en trots vertelde de kinderen wie hun moeder was. Ontroerend als je denkt dat deze kinderen hun natuurlijke ouders verloren hebben en dus nu hun nieuwe moeder trots aan ons voorstelde. We waren verkocht. Het idee om een langdurige gezinssituatie na te bouwen werkt!
We werden gevraagd mee te gaan naar het sportveld voor een potje voetbal. Maar Nederlander zijn, betekent niet dat je kan keepen als Hans van Breukelen maar lachen was het wel. We waren beiden onder de indruk en verlieten een uur later onder luid gejuich en gezang het dorp.
